![Sample our Behavioral Sciences journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/110801/TOC-Subject-Sample-2021-Behavioral-Sciences.jpg"})
ABSTRACT
Digital technology has a ubiquitous presence in psychotherapy. While we recognize itsimmediate impact on our work, we are less attuned to its symbolic—yet highlyconsequential—implications for our field, much less its penetrating grip on the human psyche.The eight papers to follow offer us a beginning blueprint that invites us to revisit and re-calibrateour conception of psychotherapy in the digital age. They identify limitations and potentialbenefits of relating through the screen across multiple theoretical, clinical and training contexts,including a commentary on AI and the future of our field. Rather than shrinking ourselves toadjust to the screen’s limits, we need to expand our understanding of its impact both inside andoutside of the therapeutic context.
ABSTRAKT
Digitale Technologien sind in der Psychotherapie allgegenwärtig. Während wir erkennen, dass es unmittelbar ist
Während wir zwar Auswirkungen auf unsere Arbeit haben, sind wir weniger auf die symbolischen – und dennoch äußerst folgenreichen – Implikationen eingestellt-unser Fachgebiet, geschweige denn sein durchdringender Einfluss auf die menschliche Psyche. Die folgenden acht Aufsätze bieten uns einen Anfangsentwurf, der uns dazu einlädt, unsere Vorstellung von Psychotherapie in der Welt zu überdenken und neu zu kalibrieren digitales Zeitalter. Sie identifizieren Einschränkungen und potenzielle Vorteile der Beziehung über den Bildschirm mehrere theoretische, klinische und Ausbildungskontexte, einschließlich eines Kommentars zu KI und der Zukunft von unser Feld. Anstatt uns selbst zu verkleinern, um uns an die Grenzen des Bildschirms anzupassen, müssen wir unsere Grenzen erweitern Verständnis seiner Auswirkungen sowohl innerhalb als auch außerhalb des therapeutischen Kontexts.
RESUMEN
La tecnología digital tiene una presencia omnipresente en la psicoterapia. Mientras reconocemos su impacto inmediato en nuestro trabajo, estamos menos en sintonía con sus implicaciones simbólicas, pero de gran trascendencia para nuestro campo, y mucho menos con su penetrante control sobre la psique humana. Los ocho artículos que siguen nos ofrécenos un anteproyecto que nos invita a revisar y recalibrar nuestra concepción de la psicoterapia en la era digital. Identifican las limitaciones y los beneficios potenciales de relacionarse a través de la pantalla en múltiples contextos teóricos, clínicos y de formación, incluido un comentario sobre la IA y el futuro de nuestro campo. En lugar de encogernos para ajustarnos a los límites de la pantalla, necesitamos ampliar nuestra comprensión de su impacto tanto dentro como fuera del contexto terapéutico.
ABSTRAIT
Le numérique est omniprésent en psychothérapie. Même si nous reconnaissons son impact immédiat sur notre travail, nous sommes moins sensibles à son caractère symbolique – mais hautement conséquences – implications pour notre domaine, et encore moins son emprise pénétrante sur la psyché humaine. Les huit articles qui suivront nous offrent un plan de départ qui nous invite à revisiter et à recalibrer notre conception de la psychothérapie à l’ère numérique. Ils identifient les limites et le potentiel les avantages de communiquer via l’écran dans de multiples contextes théoriques, cliniques et de formation, y compris un commentaire sur l’IA et l’avenir de notre domaine. Plutôt que de nous réduire à pour nous adapter aux limites de l’écran, nous devons élargir notre compréhension de son impact à la fois à l’intérieur et à l’extérieur, en dehors du contexte thérapeutique.
ΠΕΡΊΛΗΨΗ
Η ψηφιακή τεχνολογία είναι πανταχού παρούσα στην ψυχοθεραπεία. Ενώ αναγνωρίζουμε τον άμεσο αντίκτυπό της στη δουλειά μας, είμαστε λιγότερο συντονισμένοι με τις συμβολικές -αλλά και τις επακόλουθες- επιπτώσεις της στον τομέα μας, και πoλύ λιγότερο με τη διεισδυτική της επίδραση στην ανθρώπινη ψυχή. Οι οκτώ εργασίες που θα ακολουθήσουν μας προσφέρουν ένα αρχικό σχέδιο που μας προσκαλεί να επανεξετάσουμε και να βαθμονομήσουμε εκ νέου την αντίληψή μας για την ψυχοθεραπεία στην ψηφιακή εποχή. Εντοπίζουν τους περιορισμούς και τα πιθανά οφέλη της σχέσης μέσω της οθόνης σε πολλαπλά θεωρητικά, κλινικά και εκπαιδευτικά πλαίσια, συμπεριλαμβανομένου ενός σχολιασμού για την τεχνητή νοημοσύνη και το μέλλον του τομέα μας. Αντί να συρρικνωθούμε για να προσαρμοστούμε στα όρια της οθόνης, πρέπει να διευρύνουμε την κατανόησή μας για τον αντίκτυπό της τόσο εντός όσο και εκτός του θεραπευτικού πλαισίου.
Disclosure Statement
No potential conflict of interest was reported by the author(s).
Additional information
Notes on contributors
Leora Trub
Leora Trub, Ph.D., is Associate Professor at Pace University’s doctoral program in School/Clinical-Child Psychology and a practicing clinical psychologist. She runs the Digital Media and Psychology lab at Pace University, where she investigates how technologies affect our conceptions of ourselves and our relationships, including in psychotherapy. Her work appears in a range of research, clinical, and psychoanalytic journals, and in several media outlets.