Process Differentiation by Space Differentiation in Experiential Psychotherapy / Prozessdifferenzierung durch Raumdifferenzierung in der Experienziellen Psychotherapie / La diferenciación de proceso en función de la diferenciación de espacio en la psicoterapia experiencial / Procesdifferentiatie door ruimtedifferentiatie in experiëntiële psychotherapie

Abstract

Upon coming into therapy, the client first creates with the therapist a relationship space, within which the reflection space then develops. Reflecting on a felt sense occurs in the focusing space, and explicating it happens in the symbolization space. When new ideas pop up after the session, experiencing symbolizes itself in the self-symbolization space. The spaces imply each other, and can be organized into a scheme. We can differentiate distinct manners of problematic being, e.g. by the way the client enters each consecutive space. The client's manners of being are differentiated not so much on the macro-level (e.g. depressive or obsessional functioning) but on the micro-level, e.g. by self-criticism and rationalizing, which interrupt the person's experiencing. In doing so we also can refine the necessary therapist responses; for example, how the therapist can respond to the rationalizing client so that a way is opened to the client's experiential level.

Zusammenfassung

Wenn ein Klient oder eine Klientin in Therapie kommt, schaffen sie mit dem Therapeuten bzw. der Therapeutin einen Beziehungsraum, innerhalb dessen sich der Reflexionsraum entfaltet. Einen Felt Sense zu reflektieren, geschieht im Focusing-Raum, ihn zu erklären im Symbolisierungsraum. Wenn neue Einfälle nach der Sitzung auftauchen, symbolisiert sich das Erleben im Selbstsymbolisierungsraum. Die Räume implizieren einander und können in einem Schema geordnet werden. Wir können unterschiedliche Arten problematischen Seins differenzieren, z.B. durch die Art wie der Klient jeden dieser aufeinander folgenden Räume betritt. Die Seinsweisen eines Klienten werden nicht so sehr auf der Makroebene differenziert (z.B. depressives oder zwanghaftes Verhalten), sondern viel mehr auf der Mikroebene, z.B. durch Selbstkritik und Rationalisieren, die das Erleben des Klienten unterbrechen. Damit können wir auch die notwendigen therapeutischen Antworten verfeinern; zum Beispiel, wie Therapeuten rationalisierenden Klienten antworten können, damit dies einen Weg zur Erlebensebene der Klienten öffnet.

Resumen

Al iniciar la terapia, el consultante primero crea un espacio de relación con el terapeuta, dentro del cual se desarrolla entonces el espacio de reflexión. La reflexión sobre la sensación sentida ocurre en el espacio de focalización (focusing), y la explicación de ella en el espacio de simbolización. Cuando las nuevas ideas emergen luego de la sesión, el proceso experiencial se simboliza a sí mismo en el espacio de auto simbolización. Los espacios se implican el uno al otro, y pueden ser organizados en un esquema. Podemos diferenciar modos distintivos de una manera de ser problemática, por ejemplo modos por el cual el consultante entra en cada espacio consecutivo. Los modos de ser del consultante son diferenciados no tanto en un nivel macro (por ejemplo, funcionamiento depresivo o obsesivo) sino en un nivel micro, por ejemplo por la autocrítica y la racionalización que interrumpen el proceso experiencial de la persona. Al hacer eso, también podemos refinar las respuestas necesarias del terapeuta; por ejemplo, cómo el terapeuta puede responder al consultante que racionaliza, de un modo que abra un camino hacia su nivel experiencial.

Samenvatting

Wanneer de cliënt in therapie komt, creëert hij eerst met de therapeut een relatieruimte, waarin zich dan de reflectieruimte ontwikkelt. Reflecteren op een gevoelde zin vindt plaats in de focusruimte, en hem expliciteren in de symbolisatieruimte. Wanneer na de sessie nieuwe ideëen opduiken, symboliseert de beleving zichzelf in de zelfsymbolisatieruimte. De ruimten impliceren elkaar, en kunnen georganiseerd worden in een schema. We kunnen onderscheiden problematische zijnswijzen differentiëren, bijvoorbeeld door de manier waarop de cliënt elke opeenvolgende ruimte binnengaat. De zijnswijzen van de cliënt worden niet zozeer op macro-niveau gedifferentieerd (bijvoorbeeld depressief functioneren of obsessioneel functioneren) maar op micro-niveau, bijvoorbeeld zelfkritiek en rationaliseren die de toegang tot de eigen beleving blokkeren. Op die manier kunnen we ook de noodzakelijke therapeut-responsen verfijnen; bijvoorbeeld hoe kan de therapeut responderen op de rationaliserende cliënt op een manier dat dit de weg naar het belevingsniveau van de cliënt opent?

Keywords:

• experiencing
• experiential psychotherapy
• therapeutic change
• therapeutic spaces
• focusing
• process differentiation
• psychopathology
• diagnosis