Reactions Immunolociques Dans Le Rhumatisme Articulaire Aigu

Summary

At the present time most immunologic reactions specific of β hemolytic streptococcus can be applied with profit in clinic to rheumatic fever.

The tests most commonly used are those which put in evidence in the serum antibodies corresponding to streptolysinc O, streptokinase or fibrinolysin and to streptohyaluronidase. The first of these reactions is based on comparison of antihemolytic strength of a serum with the one of a standard serum in presence of a known quantity of streptolysin. The test which brings to evidence antistreptokinase lies on speed observation of the lysis of a fibrin clot by a standard streptokinase. As for antihyaluronidase titration in serum, the reaction consists in measuring the turbidity reduction of hyaluronic acid solution, in an acid media in presence of protein, by the non neutralized part of hyaluronidase.

Other serologic reactions, less reliable or not yet so well studied can also be used. They are often based on a turbidimetric titration of the activity of an enzym such as desoxyribonuclease or streptodornase and proteinase.

Experience has shown that the time of appearing and disappearing of antibodies in serum as well as the value of their titers are exposed to numerous variations. They are bound with the infecting agent, the patients reactions, and contingently with the influence of external factors such as some definite treatments. It is then important to know the clinical story of patients before interpreting the results given by these tests. Yet nearly all authors agreed to give a pathological value to titers exceeding 200 units for antistreptolysin, 100 units for antifibrinolysin and 8.000 units for antihyaluronidase (Faber). In rheumatic fever it is also admitted that antibodies titers are somehow more higher than those existing in simple streptococcal infections like the ones preceding usually rheumatic fever.

Still, a noticeable remark is to be done : none of these tests is absolutely specific of rheumatic fever, therefore it is advisable to proceed to different reactions, multiplying them and to compare their results if one wants to give to the clinic the maximum of what immunologic technics can produce for the present moment.

Resume

A l’heure actuelle la plupart des réactions immunologiques spécifiques du streptocoque β hémolytique peuvent ëtre appliquées avec profit, en clinique, au rhumatisme articulaire aigu.

Les tests les plus communément employés sont ceux qui mettent en évidence dans le sérum, les anticorps correspondant à la streptolysine O, à la streptokinase ou fibrinolysine et à la streptohyaluronidase. La première de ces réactions est basée sur la comparaison du pouvoir antihémolytique du sérum à titrer avec celui d’un sérum étalon en présence d’une quantité déterminée de streptolysine. Le test qui met en évidence l’antistreptokinase repose sur l’observation de la rapidité de lyse d’un caillot de fibrine par une streptokinase standard. Quant à la réaction qui permet de doser l’antistreptohyaluronidase d’un sérum, elle consiste à mesurer la réduction de turbidité d’une solution d’acide hyaluroniquc en présence de protéine, en milieu acide, par l’hyaluronidase restée libre.

D’autres réactions sérologiques moins fidèles ou dont l’étude n’a pas encore été aussi poussée peuvent ëtre également utilisées. Elles consistent, le plus souvent, en dosage par turbidimétrie de l’activité d’enzymes comme la désoxyribonucléase ou streptodornase et la proteinase.

L’expérience a montré que le moment d’apparition ou de disparition des anticorps ainsi que la valeur de leur taux dans le sérum sont sujets à de nombreuses variations. Celles-ci sont dues à l’agent infectant, aux réactions des sujets et éventuellement à l’influence de facteurs extérieurs tels certains traitements. Il est donc important de connaître le contexte clinique des malades avant d’interpréter les résultats obtenus par les tests. Cependant presque tous les auteurs sont d’accord pour attribuer une valeur pathologique aux taux supérieurs à 200 unités pour l’antistreptolysine, too unités pour l’antifibrinolysinc, 8.000 unités pour l’antihyaluronidase (Faber). Dans la maladie de Bouillaud, il est admis également que les taux d’anticorps sont nettement plus élevés que dans les infections streptococciques simples du type de celles qui précèdent habituellement la fièvre rhumatismale.

Cependant une remarque importante s’impose : aucune de ces réactions n’étant absolument spécifique du rhumatisme articulaire aigu, il convient de varier les tests, de les multiplier et de confronter les résultats si l’on veut qu’ils apportent le maximum de ce que le laboratoire peut donner à la clinique.

Samenvatting

De meeste specifieke immunologische reacties van de hemolytische streptokok, kunnen thans aangewend worden in de kliniek bij het acuut gewrichtsrheuma.

De meest gebruikte tests zijn die vvelke in het serum de anti-lichamen overeenkomend met het streptolysine O, het streptokinase of fibrinolysine, en het streptohyaluronidase in het licht stellen. De eerste dezer reacties is gesteund op de vergelijking van het antihemolytisch vermogen van het te titreren serum, met dit van een standaard serum in aanwezigheid van een bepaalde hoeveelheid streptolysine. De test die het anti-streptokinose aantoont, berust op de bepaling van de snelheid van de lyse van de fibrineklonter door een standaard streptokinase. De reactie die toelaat het anti-streptohyaluronidase van het serum te doseren, bestaat in het meten van de vermindering van de turbiditeit van een oplossing van hyaluronzuur in aanwezigheid van eivvit in een zuur milieu, door het vrijgebleven hyaluronidase.

Andere, minder betrouwbare serologische reacties of waarvan de studie nog niet ver genoeg werd doorgedreven kunnen eveneens aangewend worden. Ze bestaan meestal uit een dosage door turbidimetrie van de activiteit van enzymen, zoals het desoxy-ribonuclease, of het streptodornase en het proteinase.

Het onderzoek heeft uitgewezen dat het ogenblik van verschijnen of van het verdwijnen, evenals het gehalte in het serum aan talrijke variaties onderhevig zijn. Deze zijn te wijten aan het infecterend agens, aan de reacties van de patiente en eventueel aan de invloed van uitwendige factoren zoals bepaalde behandelingen. Het is dus belangrijk het klinisch heeld van de zieken te kennen vooraleer de resultaten der testen te interpreteren. Nochtans zijn bij na alie auteurs het eens, om een pathologische betekenis te hechten aan waarden hoger dan 200 E. voor het antistreptolysine, 100 E. voor het antifibrinolysine; 8.000 E. voor het antihyaluronidase (Faber). Bij de ziekte van Bouillaud wordt in het algemeen aangenomen dat de titer der anti-lichamen duidelijk hoger is, dan bij de banale streptokokeninfecties die gewoonlijk een acuut rheuma voorafgaan. Een belangrijke opmerking dient er evenwel gemaakt : geen enkele dezer reacties is absoluta specifiek voor het acuut gewrichtsrheuma, en het is dus notlig deze testen te varieren en te herhalen en de resultatcn te vergelijken wil men er het maximum uithalen dat het laboratorium kan opleveren.