Effet De L'Hormone De Croissance Sur L'Excretion Renale Des Phosphates

Summary

Besides its well known effect on nitrogen, potassium, sodium and calcium urinary excretion, growth hormone (G.H.) markedly affects phosphorus metabolism: it decreases phosphate excretion and increases the plasma level of phosphorus.

Looking for an explanation of this phenomenon, we have studied the effect of G.H. on renal hemodynamics and tubular reabsorption of phosphate.

We have observed that G.H. increased in man, after a four days treatment, the renal plasma flow and the glomerular filtration rate (G.F.R.), the filtration fraction remaining constant. We have also confirmed that bovine G.H. increased glomerular filtration rate in the dog.

The effect on hemodynamics seems to be linked to sodium retention, for it is not observed in dogs put on a low salt intake.

G.H. increased tubular maximal reabsorption of phosphate (TmPO₄ and the ratio TmPO₄/G.F.R., in man and dog.

Statistical analysis of our results shows that there is a relationship between Tn.PO, and G.F.R. when G.F.R. varies spontaneously.

The same relationship was observed when G.F.R. increased under G.H. influence. However, the increase in G.F.R. was not sufficient to account for the rise in TmPO₄ observed after G.H. treatment. Moreover, when the rise in G.F.R. was completely prevented by previous administration lo the experimental dogs of a low salt diet, a direct action of G.H. on phosphate reabsorption became clearly apparent.

The effect of G.H. on tubular transport of phosphate is not due to the inhibition of parathyroids, since it is not prevented by surgical removal of those glands. This effect is not secondary to a diminution of the action of parathyroid hormone on tubular cells, for previous administration of G.H. does not decrease the efficiency of parathyroid extracts. It is not likely explained either by hypertrophy of the proximal tubules, since G.H. does not increase tubular rcabsorption of glucose in the same proportion.

The action of G.H. on tubular reabsorption of phosphate is responsible for the phosphate retention and the increase in plasma phosphorus observed during our metabolic studies. Neither of these phenomenon appeared after G.H. administration in a case of Fanconi syndrome in which histological alterations of the proximal tubuli were demonslrated by renal biopsy.

The same modification of the renal capacity for phosphate reabsorption is seen in active acromegaly and in children before puberty. In these two groups. TmPO₄ per surface unit, the ratio TmP0₄/G.F.R. and the plasma level of phosphorus are higher than in normal adults. These particularities may be explained, at least in part, by a greater secretion of G.H.

Conclusions Et Resume

L'étude des propriétés métaboliques de l'hormone de croissance chez l'homme nous a montré qu'en plus d'une rétention d'azole, de potassium et de sodium, ainsi que d'une augmentation de la calciurie, cette hormone provoquait une diminution de l'excrétion des phosphates conjointement à une augmentation de la phosphorémie.

Recherchant au niveau du rein l'explication de ce phénomène, nous avons tout d'abord observé que l'hormone de croissance humaine augmentait, chez l'homme, après quatre jours de traitement, le flux plasmatique rénal effectif et le volume d'eau filtré par les glomérules, la fraction filtrée restant inchangée. Nous avons confirmé également le fait que l'hormone de croissance bovine augmentait la fil-tration glomérulaire chez le chien. Cet effet hémoJynamique paraît lié à la rétention de sodium puisqu'il ne s'observe pas chez des chiens soumis à un régime dépourvu de sel avant et pendant le traitement hormonal.

La mesure de la capacité du rein à réabsorber les phosphates nous a montré que l'hormone de croissance augmentait, chez l'homme et le chien, la réabsorption tubulaire des phosphates, même lorsqu'elle était portée à sa valeur maximum (TmP04), et le rapport TmPO₄/filtration.

L'étude de nos résultats par l'analyse de covariance nous a permis de confirmer qu'il existait une relation entre le volume filtré et la capacité maximale du rein à réabsorber les phosphates, lors des variations spontanées de la filtration glomérulaire. La même relation a été observée lorsque la filtration augmentait sous l'effet de l'hormone de croissance. L'analyse statistique montre toutefois que l'accroissement de la filtration ne suffit pas à rendre compte de l'élévation du TmP04 provoquée par le traitement hormonal. La même étude répétée sous régime sans sel confirme d'ailleurs qu'il existe une action directe de l'hormone sur la réabsorption tubulaire des phosphates.

Cet effet de l'hormone de croissance sur le transport tubulaire des phosphates n'est pas dû à l'inhibition des glandes parathyroïdes car on l'observe encore après leur ablation chirurgicale. Il ne reflète pas non plus une diminution de la sensibilité des tubuli rénaux à l'action de l'hormone parathyroidienne, puisque l'injection d'extraits parathyroïdiens n'est pas rendue moins efficace par l'admi-nistration préalable d'hormone de croissance.

Enfin, cette propriété de l'hormone de croissance ne s'explique vraisemblablement pas par une hypertrophie des segments proximaux des néphrons. En effet, la capacité des tubes à réabsorber le glucose n'est pas accrue dans les mêmes proportions.

L'action de l'hormone de croissance sur la réabsorption rénale des phosphates est responsable de la rétention de phosphates constatée lors des études métaboliques et de l'élévation de la phosphorémie qui apparaît en cours de traitement. Ni l'un ni l'autre de ces phénomènes ne s'observait dans un cas de syndrome de Fanconi où la biopsie révélait des lésions des tubes proximaux.

Enfin, les mêmes modifications de la capacité des tubes à réabsorber les phosphates s'observent chez les acromégales évolutifs et chez les enfants impubères. On constate dans ces deux groupes, comparés à des adultes normaux, une augmentation du TniPO, par unité de surface et du rapport TmPO₄/filtration, en même temps qu'une concentration plasmatique élevée du phosphore acido-soluble. Ces particularités s'expliquent, au moins partiellement, par une sécrétion accrue d'hormone de croissance dans ces deux états.

Semenvatting

De Studie van de metabolische werking van het groeihormoon bij de mens heeft ons aangeloond dat dit hormoon naast cen retentie van stikstof, kalium cn natrium.en een toenanie van de calciurie een vermindering van de fosfaatexcretie veroorzaakt gepaard met een verhoging van de fosforemie.

Bij het opzceken ter hoogte van de nieren van een verklaring voor dit geheuren hebben we in de eerste plaats opgemerkt dat het menselijk groeihormoon, na vier dagen behandeling bij de mens, de effectieve renale plasmadoorbloeding deed toenemen legelijk met het volume water door de glomeruli gefiltreerd; hierbij bleef de gefiltreerde fractie ongewijzigd. De verhoging van de glomerulaire filtratie bij de hond bij middel van groeihormoon van het rund hebben we eveneens kunnen bevestigen. Dit hemodyna-misch effect bleek gebonden te zijn aan de retentie van natrium, verniits het niet werd waargenomen bij honden, die onderworpen werden aan een zoutloos dieet vöör en tijdens de hormonale behandeling.

De maat waarin het de nier mogelijk is de fosfaten te reabsorberen, heeft ons getoond dat het groeihormoon. bij de mens en bij de hond, de tabulaire reabsorptie van de fosfaten vermeerderde, zelfs wanneer zij op haar maximumwaarde (TmPO₄) was gebracht, alsook de verhouding TmPO₄/filtratie.

De Studie van onze resultaten door coveriantie analyse heeft ons toegelaten te bevestigen dat er. tijdens de spontane variaties van de glomerulaire filtratie. een verband bestond Dissen het gefiltreerde volume en de maximale capaciteit van de nier om fosfaten te reabsorberen.

Hetzelfde verband werd waargenomen wanneer de filtratie steeg onder invloed van het groeihormoon. De statistische analyse toont nietlemin aan dat de toename van de filtratie niet volslaat om het stijgen van de TmPO₄, veroorzaakt door de hormonale behandeling uit te leggen. Dezelfde Studie herhaald onder zoutloos dieet, bevestigt Irouwens het bestaan van een rechtstreekse werking van het hormoon op de tabulaire reabsorptie van de fosfaten.

Deze invloed van het groeihormoon op het tubulair transport van de fosfaten is niet te wijten aan de remming van de parathyroiïden, verniits men dit effect nog waar-necnit na de heelkundige wegname dezer klieren. Hij is evenmin toe te schrijven aan een verminderde gevoeligheid van de niertubuli aan de invloed van het parathormoon. vermits inspuitingn van parathyro'idextracten niet minder doeltreffend gemaakt worden door de voorafgaande toediening van groeihormoon.

Het is tenslotte onwaarschijnlijk dat deze eigenschap van het groeihormoon te verklaren is door een hyperlrofie van de proximale delen van nepron. Inderdaad, de niogclijkheid van de tubuli tot reabsorptie van glucose is nog niet in dezelfde verhou-dingen toegenomen.

Deze werking van het groeihormoon op de renale reabsorptie van fosfaten is verantwoordelijk voor de fosfaat retentie vastgesteld bij de metabolische studies, alsook voor de stijging van de fosforemie die voorkomt in dc loop van dc behandeling. Noch het een, noch het ander van deze verschijnselen deden zieh voor in een geval van Fanconi syndroom waar de biopsie beschadiging van de proximale tubuli aan-toonde.

Tenslotte worden dezelfde wijzigingen, in de tabulaire reabsorptiecapacileit voor fosfaten vastgesteld bij de acromegalen in evolutie en bij de nog niet geslachtsrijpc kinderen. In deze beide groepen stelt men in vergelijking met normale volwassenen een vermeerdering van de TmPO₄ per oppervlakle eenheid en van de verhouding TmPO₄fil-tratie vast, gelijktijdig met een verhoogdc concentratie van zuur-oplosbaar fosfor, Deze bijzonderheid is, tenminste gedeelteltjk, verklaarbaar door een verhoogde secre-tie van het groeihormoon in deze twee toestanden.