Etude Clinique De 39 Observations D’Hypothermie Accidentelle De L’Adulte

Summary

The authors review 39 cases of adult patients with accidental hypothermia. The frequency of this affection is presumably higher than generally thought, especially in normal but aged patients and in different pathological conditions which interfere with the mechanisms of thermoregulation. Eventhough the diagnosis of hypothermia is a simple one, it is probably often missed because the symptoms of the causal disease are frequently masking it, but also because the characteristic signs of hypothermia appear only when the temperature is really low (under 33°C).

Clinical manifestations of hypothermia are quite various and are largely depending on the causal disease. Shivering, muscular hypertonia, skin modifications, hemodynamic disturbances, bradycardia and bradypnea are usually observed. The authors underline the possible absence of severe alterations of conscience, even when the central temperature reaches 26°C. Biological tests are generally slightly perturbed.

The prognosis is closely related to the prognosis of the causal disease. The major complications are hypotension, cardiac arrhythmias, infectious bronchopulmonary complications. Intensive therapy (active or passive rewarming, maintenance of a good circulatory state, artificial ventilation if necessary) and a constant watching of these patients in an intensive care unit are a necessity. In these conditions, and providing that the causal affection is reversible, the prognosis of hypothermia is good, even if the central temperature is deeply lowered.

Resume

Les auteurs réunissent 39 cas d’hypothermie accidentelle de l’adulte. La fréquence de cette affection est probablement plus élevée qu’il n’est généralement supposé, chez des individus normaux (surtout âgés) et dans différentes conditions pathologiques qui interfèrent avec les mécanismes thermorégulateurs. Bien que le diagnostic de l’hypothermie soit aisé, il est vraisemblablement souvent omis en raison des pathologies associées qui sont fréquemment à l’avant-plan du tableau clinique mais aussi car la symptomatologie propre des hypothermies n’apparait que pour des températures fortement abaissées (inférieures à 33°C).

Les signes cliniques sont très polymorphes et dépendent largement de l’affection responsable de l’hypothermie. Classiquement, il convient de noter les frissons, l’hypertonie musculaire, l’aspect des téguments, les modifications hémodynamiques, la bradycardie et la bradypnée. A la suite de leurs observations, les auteurs soulignent l’absence possible d’altérations graves de la conscience même lorsque la température centrale atteint 26°C. Les examens biologiques sont en général peu perturbés.

Le pronostic est étroitement lié à celui de l’affection causale. Les complications principales sont le collapsus, les troubles du rythme cardiaque, les surinfections bronchopulmonaires. Des mesures thérapeutiques intensives (réchauffement actif ou passif, maintien de l’équilibre hémodynamique, ventilation artificielle éventuelle) et une surveillance constante des patients dans une unité de réanimation s’imposent. Dans ces conditions, et pour autant que l’évolution de l’affection causale soit réversible, le pronostic de l’hypothermie est très favorable même si la température initiale est profondément abaissée.

Samenvatting

De auteurs bespreken 39 gevallen van accidentele hypotermie bij de volwassene. De frekwentie van deze aandoening ligt waarschijnlijk hoger dan gewoonlijk verondersteld wordt, zowel bij normale individuën (vooral bij bejaarden), als in verschillende patologische toestanden die met de termoregulatoire mekanismen interfereren. Hoewel de diagnose van hypotermie gemakkelijk te stellen is, wordt ze waarschijnlijk dikwijls gemist wegens de geassociëerde patologieën die vaak op ’t voorplan treden van het klinisch beeld, maar ook omdat de symptomatologie, eigen aan de hypotermie, slechts tot uiting komt bij erg verlaagde temperaturen (lager dan 33°C).

De klinische tekens zijn zeer polymorf en hangen in grote mate af van de aandoening die verantwoordelijk is voor de hypotermie. Klassiek zijn de rillingen, de musculaire hypertonie, het uitzicht van de tegumenta, de hemodynamische wijzigingen, de bradycardie en de bradypnee. Op grond van hun waarnemingen, leggen de auteurs de nadruk op het mogelijke uitblijven van ernstige aantastingen van het bewustzijn, zelfs wanneer de centrale temperatuur 26°C bereikt. De biologische onderzoeken zijn over ’t algemeen weinig verstoord.

De prognose is nauw gebonden aan deze van de oorzakelijk aandoening. De belangrijkste verwikkelingen zijn de collapsus, de ritmestoornissen en de bronchopulmonaire surinfekties. Intensieve terapeutische maatregelen (aktieve of passieve opwarming, handhaving van het hemodynamisch evenwicht, eventuele kunstmatige ventilatie) evenals een bestendige bewaking der patiënten in een reanimatiecentrum zijn noodzakelijk. Onder deze voorwaarden, en voor zover de evolutie van de oorzakelijke aandoening reversibel is, is de prognose van de hypotermie zeer gunstig, zelfs indien de aanvankelijke temperatuur erg verlaagd is.