![Sample our Education journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/5932/TOC-Subject-Sample-2021-Education.jpg"})
Abstract
Hegemonic mental health service approaches stress the need for ‘accurate’ diagnosis in order to understand what the correct ‘treatment’ should be. I review the evidence on how far diagnosis in psychiatry has helped advance scientific knowledge and clinical practice and conclude that it hasn’t. I then examine how National Institute for Health and Care Excellence (NICE) guidelines in relation to children’s behaviour problems reflects the lack of progress that results from adopting a diagnostic approach. Taking mental health practice beyond reliance on narrow non-evidence-based diagnostic algorithms can be developed by adopting existing projects such as the Partners for Change Outcome Management Systems project.
Derzeit vorherrschende Ansätze für Dienstleistungen im Bereich der psychischen Gesundheit betonen die Notwendigkeit einer ‘genauen’ Diagnose, um zu verstehen, was die richtige Behandlung sein soll. Ich überprüfe zunächst, inwiefern Diagnosen innerhalb der Psychiatrie dazu beigetragen haben, den Stand der Wissenschaft und die klinische Praxis auch tatsächlich voran zu bringen – letztlich mit dem Schluss, dass dies nicht der Fall ist. Im Anschluss daran untersuche ich, wie sich dieser Sachverhalt in den Richtlinien des “National Institute for Health and Care Excellence” (NICE) in Bezug auf Verhaltensschwierigkeiten bei Kindern widerspiegelt. Dabei können die derzeitigen Methoden zur Behandlung von psychisch Kranken über den bisher gebräuchlichen Rückgriff auf einfache, nicht evidenzbasierte Algorithmen hinaus weiterentwickelt werden. Zum Beispiel indem bereits bestehende Projekte wie das “Partners for Change Outcome Management System” angewendet werden.
Los métodos hegemónicos de los servicios de salud mental, destacan la necesidad de establecer diagnósticos para saber cuál deber ser el “tratamiento correcto’’. Nos preguntamos si realmente el diagnóstico psiquiátrico ha contribuido al avance científico y a la práctica clínica y concluimos que no ha sido así. Examino cómo las directivas del Instituto Nacional de Excelencia Clínica (INEC), en relación con los problemas de conducta de los niños, reflejan la falta de progreso que resulta de adoptar el método fundamentado en diagnósticos. Llevar la práctica de la salud mental más allá de una estrecha dependencia basada en algoritmos diagnósticos de escasa evidencia, puede desarrollarse adaptando proyectos existentes como el de “Compañeros en Sistemas de Administración para Cambio de Resultados’’ (CSACR).
L’approccio egemonico presente nei servizi di salute mentale sottolinea la necessità di una diagnosi ‘accurata’ al fine di comprendere quale sia il ‘trattamento’ corretto. Riconsiderando le evidenze relative a come la diagnosi in psichiatria ha contribuito a far avanzare la conoscenza scientifica e la pratica clinica, si conclude che non ha rilevanza. Esaminerò quindi come le linee guida dell’Istituto Nazionale per la Salute e l’Eccellenza Clinica (NICE) in materia di problemi di comportamento dei bambini riflettano la mancanza di progressi che deriva da un approccio diagnostico. È possibile sviluppare la stima della pratica nell’ambito della salute mentale al di là del fare affidamento su algoritmi diagnostici non basati sulla stretta evidenza, utilizzando progetti esistenti, quali il progetto Partners for Change Outcome Management Systems.
Les approches hégémoniques des services de santé mentale insistent sur la nécessité d’un diagnostic ‘précis’ pour comprendre quel devrait être le ‘traitement’ adéquat. Dans cet article je cherche à savoir si le diagnostic en psychiatrie a contribué à l’avancée du savoir scientifique et de la pratique clinique et conclus que tel n’est pas le cas. J’examine ensuite comment les recommandations de l’Institut National pour la Santé et l’Excellence Clinique (NICE) concernant les problèmes comportementaux des enfants reflètent le manque de progrès résultant d’une approche basée sur le diagnostic. On peut développer une approche qui consisterait à porter la pratique de santé mentale au-delà du recours à des algorithmes diagnostiques qui ne sont pas fondés sur la preuve en adoptant des projets existants tels que le Partners for Change Outcome Management System.
Οι κυρίαρχες προσεγγίσεις των υπηρεσιών ψυχικής υγείας τονίζουν την ανάγκη για «ακριβή» διάγνωση, προκειμένου να κατανοήσουμε ποια θα πρέπει να είναι η σωστή «θεραπεία». Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζω μια επισκόπηση των δεδομένων σχετικά με το κατά πόσο η ψυχιατρική διάγνωση έχει βοηθήσει στην εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης και της κλινικής πρακτικής και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν έχει βοηθήσει. Στη συνέχεια εξετάζω πώς οι κατευθυντήριες γραμμές που παρέχει το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας (NICE) σχετικά με τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών αντικατοπτρίζει την έλλειψη προόδου που προκύπτει από την υιοθέτηση μιας διαγνωστικής προσέγγισης. Προτείνεται ότι το να πάψουν οι πρακτικές της ψυχικής υγείας να βασίζονται σε μη τεκμηριωμένους εμπειρικά διαγνωστικούς αλγορίθμους μπορεί να αναπτυχθεί με την υιοθέτηση ορισμένων προγραμμάτων , όπως είναι το πρόγραμμα Partners for Change Outcome Management Systems.
Schlüsselwörter: