![Sample our Education journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/5932/TOC-Subject-Sample-2021-Education.jpg"})
Abstract
In this commentary, Michael Rustin reviews the articles in the symposium, outlining their main aims and arguments. He goes on to provide some critical reflections, asking questions about the key concept of the ‘therapeutic state’. He notes that little attention is given to psychoanalytic or other psychological theories of the mind, as distinct from the biological models which are the main object of criticism in the symposium. He argues that just as it is justifiable and useful to take account of theories of the mind in considering issues of mental health and therapy, so it is desirable also to take account of the structures of society which have responsibility for generating conditions of mental well- or ill-being, and to reflect on how these may be changed. The commentary argues that the counter-cultural and somewhat ‘post-modern’ critical approach which informs the symposium can only form part of a sufficient response to the problems which the symposium identifies.
Der vorliegende Kommentar fasst zunächst die wichtigsten Ziele und Argumente der Tagungsbeiträge zusammen. Im Anschluss daran wird das Schlüsselkonzept des sogenannten “Therapiestaats“ einer kritischen Betrachtung unterzogen und Fragen daran gestellt. Der Kommentar stellt dabei fest, dass den psychoanalytischen oder psychologischen Theorien nur wenig Aufmerksamkeit zukommt, wohingegen die biologistischen Modelle Hauptziel der Kritik sind. Darüber hinaus, so das weitere Argument, ist es berechtigt und hilfreich, Theorien des Geistes für Aspekte der psychischen Gesundheit und Therapie heranzuziehen. Es ist jedoch in gleichem Maße erstrebenswert, die Strukturen einer Gesellschaft und deren Verhältnisse zu analysieren und zu überlegen, wie diese möglicherweise verändert werden könnten. Der Kommentar legt zudem dar, dass der subkulturelle und gewissermaßen kritisch-postmoderne Ansatz, der dem Symposium zugrunde liegt, nur teilweise eine hinreichende Antwort auf die Probleme bietet, die die Tagungsteilnehmer identifizieren.
En este comentario Michael Rustin revisa los artículos del symposium esbozando sus principales metas y discusiones, y nos da algunas reflexiones críticas haciendo preguntas acerca del concepto de ‘’estado terapéutico’’. Según él, se ha prestado poca atención a algunas de las teorías psicológicas de la mente incluyendo al psicoanálisis, como siendo diferentes de los modelos biológicos, los cuales son el objeto principal de la crítica en el symposium. Dice que, aun siendo justificable y útil tener en cuenta las teorías de la mente cuando se consideran aspectos de salud mental y psicoterapia, es también deseable tomar en consideración las estructuras de la sociedad responsables por generar las condiciones de bienestar o malestar, además de que es también importante reflexionar acerca de cómo podrían cambiarse estas condiciones. Según Rustin, la contra-cultura y de alguna manera el modelo post-modernista que informa el symposium, solamente pueden formar parte de una respuesta lo suficientemente adecuada a los problemas identificados en el symposium.
In queste note, Michael Rustin rilegge i contributi del simposio, delineandone i principali obiettivi e argomentazioni. Egli prosegue offrendo alcune riflessioni critiche e ponendo interrogativi relativi al concetto chiave di 'stato terapeutico'. Egli osserva come poca attenzione sia data alle teorie psicoanalitiche o ad altre teorie psicologiche della mente come distinte dai modelli biologici, principale oggetto di critica nel simposio. Egli sostiene che sia giustificato e utile tenere in considerazione le teorie della mente nel valutare le questioni relative alla salute e alla terapia della mente, per questo è opportuno analizzare anche le strutture sociali, che hanno la responsabilità di generare condizioni di benessere o malessere mentale, così da poter anche riflettere su come sia possibile modificarle. Il paper sostiene che l'approccio critico 'post-moderno' e contro-culturale che caratterizza il simposio può costituire solo una parte di un’adeguata risposta ai problemi che il simposio identifica.
Dans son commentaire, Michael Rustin passe en revue les articles du congrès, soulignant leurs principaux objectifs et arguments. Il offre ensuite des réflexions critiques posant des questions quant au concept-clé d’ ‘Etat thérapeutique’. Il remarque que la différence entre les théories de l’esprit psychanalytiques ou psychologiques et les modèles biologiques, principale critique de ce congrès, est peu explorée. Il propose que tout comme il est justifiable et utile de prendre en compte les théories de l’esprit lorsqu’on considère les problèmes de santé mentale et la thérapie, il est également souhaitable de tenir compte des structures de la société responsables de l’émergence des conditions de bien ou de mal-être et de réfléchir sur ce qui peut être modifié. Ce commentaire soutient que l’approche critique contre-culturelle et quelque part ‘post-moderne’ qui sous-tend ce congrès ne peut fournir qu’une réponse partielle aux problèmes identifiés dans ce congrès.
Σε αυτό το σχόλιο, ο Michael Rustin εξετάζει τα άρθρα στο συμπόσιο, περιγράφοντας τους κύριους στόχους και τα επιχειρήματά τους. Στη συνέχεια παρέχει κάποιους κρίσιμους αναστοχασμούς, με ερωτήσεις σχετικά με τη βασική έννοια της «θεραπευτικής στάσης». Ο ίδιος σημειώνει ότι έχει δοθεί λίγη προσοχή στην ψυχαναλυτική ή άλλες ψυχολογικές θεωρίες του νου που διακρίνονται από τα βιολογικά μοντέλα, τα οποία αποτελούν το κύριο αντικείμενο της κριτικής στο συμπόσιο. Ισχυρίζεται ότι, όπως ακριβώς είναι δικαιολογημένο και χρήσιμο να ληφθούν υπόψη οι θεωρίες του νου για τη μελέτη των θεμάτων της ψυχικής υγείας και της θεραπείας, έτσι είναι σκόπιμο να ληφθούν υπόψη και οι δομές της κοινωνίας που έχουν την ευθύνη για τη δημιουργία συνθηκών ψυχικής υγείας ή ασθένειας, και να προβληματιστούν σχετικά με το πώς αυτές μπορούν να αλλάξουν. Ο σχολιασμός υποστηρίζει ότι η αντι-πολιτισμική και κάπως «μεταμοντέρνα», κριτική προσέγγιση η οποία προβάλλει στο συμπόσιο μπορεί να αποτελεί μέρος μόνο μιας επαρκούς, κατάλληλης απάντησης στα προβλήματα που εντοπίζει το συμπόσιο.
Notes
1. The ‘decarceration’ movement led by Basaglia and other radicals in Italy was exemplary. (Foot, Citation2015). In the United States, Erving Goffman ‘s writing was influential in this development, and in Britain in the 1960s, R.D. Laing’s.
2. The Family Care Foundation is further discussed in the final paper.
3. One could add the unmentioned cognitive behaviour therapy to this list, since it is ‘mentalistic’ and not biological in its basis, and of course has also been argued for forcefully in the Improved Access to Psychological Therapies programme, in opposition to medication, whatever view one may take of its actual evidence-base and of its antipathy to dynamic psychotherapies.
4. It is not generally feasible to assess the value of psychotherapies through randomized controlled trials, as it has been many physical medicines, because of the many variabilities that are involved. But this is not to say that on an exemplary basis, this should not be done from time to time, as it has been.