![Sample our Education journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/5932/TOC-Subject-Sample-2021-Education.jpg"})
Abstract
It has long been recognised that relationships are key to good mental health service delivery and yet the quality of the relational context remains poorly understood. This article brings together three studies that utilize very different methodologies to explore the various ways in which a process of therapeutic change can be aided or prevented by relational factors. All three studies took place within the context of therapeutic communities. The first study uses narrative ethnography and interaction ritual theory to explain how the mechanisms of everyday encounters in two therapeutic communities transform negative feeling into a sense of belonging and positive emotions such as confidence. The second study uses grounded theory to explore how the relational setting and the altered context of the researcher in a therapeutic faith community environment induces either a positive or negative quality of relationships. The final study uses a novel autoethnographic methodology to inform understanding of the relational experience of mental health treatment by comparing and contrasting multiple perspectives of different treatment environments. The paper concludes by identifying the expression and containment of affect in a congruent environment, belonging and hope, and fluid hierarchies of relational structures as key aspects of the relational context informing change.
Desde hace mucho tiempo se ha reconocido que las relaciones interpersonales son la clave para suministrar buen servicio en salud mental, sin embargo, la importancia de la calidad del contexto relacional permanence pobremente explorada. Este artículo reúne tres estudios que utilizan diferentes metodologías para explorar las diversas maneras en las cuales un proceso de cambio terapéutico puede ser asistido o impedido por factores relacionales. Los tres estudios tuvieron lugar en el contexto de comunidades terapéuticas. El primero utiliza etnografía narrativa y teoría de integración ritual para explicar cómo los mecanismos de encuentros de cada dia, en dos comunidades terapeuticas, transforman sentimientos negativos en sentimientos de pertenencia y emociones positivas tales como la confianza. El segundo estudio utiliza ‘’grounded theory’’ para explorar cómo el escenario relacional y el contexto modificado del investigador, en el ambiente de una comunidad basada en la fé, inducen cualidades positivas o negativas en las relaciones. El estudio final utiliza una nueva metodología auto-etnográfica para comprender la experiencia relacional en tratamientos de salud mental, comparando y contrastando multiples perspectivas en diferentes ambientes de tratamiento. En conclusion se identifican: la expresión y la capacidd para contener afectos en un ambiente congruente, el sentido de pertenencia y esperanza, así como también jerarquías fluidas de estructuras relacionales como aspectos clave del contexto relacional que facilita el cambio.
È stato da tempo riconosciuto che gli aspetti relazionali sono fondamentali per l’erogazione di un buon servizio sanitario mentale, tuttavia la qualità del contesto relazionale rimane poco analizzata. Questo articolo unisce tre studi che utilizzano metodologie molto diverse per esplorare i possibili modi in cui un processo di cambiamento terapeutico può essere aiutato o ostacolato da fattori relazionali. Tutti e tre gli studi sono stati condotti in comunità terapeutiche. Il primo studio si basa sull’approccio etnografico/narrativo e sulla teoria dei rituali dell’interazione per spiegare come le dinamiche degli incontri quotidiani entro due comunità terapeutiche possano trasformare sentimenti negativi in senso di appartenenza ed emozioni positive come la fiducia. Il secondo studio utilizza la grounded theory per esplorare come il setting relazionale e le alterazioni di contesto del ricercatore in una comunità terapeutica produca relazioni sia con qualità positive sia negative. Lo studio finale utilizza una innovativa metodologia autoetnografica per innovare la comprensione dell'esperienza relazionale nel trattamento della patologia mentale attraverso il confronto e la contrapposizione delle molteplici prospettive dei diversi ambienti di trattamento. L'articolo si conclude identificando l'estrinsecazione e il controllo delle dinamiche affettive in un ambiente simile, il senso di appartenenza e la speranza, oltre che gerarchie fluide delle strutture relazionali come aspetti chiave del cambiamento entro i contesti relazionali
Il est depuis longtemps reconnu que les relations sont en élément clé dans la dispensation de bons soins en santé mentale. Pourtant la qualité du contexte relationnel est mal comprise. Cet article rassemble trois études utilisant des méthodologies très différentes qui explorent de façons diverses comment le processus thérapeutique de changement peut être facilité ou empêché par des facteurs relationnels. Ces trois études ont été réalisées dans un contexte de communautés thérapeutiques. La première étude utilise une méthodologie ethnographique pourtant sur le récit ainsi que la théorie de l'interaction rituelle pour expliquer comment les mécanismes des rencontres quotidiennes au sein de deux communautés thérapeutiques transforment les sentiments négatifs en sentiment d'appartenance et en émotions positives telles que la confiance. La seconde étude utilise la méthode de la théorie ancrée (grounded theory) pour explorer comment le contexte relationnel et le contexte altéré du chercheur dans une communauté thérapeutique spirituelle induisent soit une qualité de relation positive soit négative. Pour finir, la dernière étude utilise une méthodologie auto-ethnographique novatrice aidant à la compréhension de l'expérience relationnelle du traitement en santé mentale en comparant et contrastant des perspectives multiples sur les différents lieux de soins. Cet article se conclut par l’identification de l'expression et la maitrise de l'affect dans un environnement congruent, appartenance et espoir, et l’identification de hiérarchies fluides de structures relationnelles en tant qu’aspects clés du contexte relationnel sous-tendant le processus de changement.
Εδώ και χρόνια αναγνωρίζεται ότι οι σχέσεις αποτελούν κομβικό στοιχείο στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, αλλά παρόλα αυτά η ποιότητα του σχεσιακού πλαισίου παραμένει ελάχιστα κατανοητή. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει τρεις μελέτες που χρησιμοποίησαν πολύ διαφορετικές μεθοδολογίες, με στόχο να διερευνηθούν οι ποικίλοι τρόποι, με τους οποίους η εργασία της θεραπευτικής αλλαγής μπορεί να διευκολυνθεί ή να παρεμποδιστεί από σχεσιακούς παράγοντες. Και οι τρεις μελέτες πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο θεραπευτικών κοινοτήτων. Η πρώτη μελέτη χρησιμοποιεί την εθνογραφική αφήγηση και τη θεωρία των τελετουργικών αλληλεπίδρασης για να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο οι μηχανισμοί της καθημερινής συνάντησης σε δύο θεραπευτικές κοινότητες μπορούν να μετατρέψουν το αρνητικό συναίσθημα σε μια αίσθηση του «ανήκειν» και σε θετικά συναισθήματα, όπως η αυτοπεποίθηση. Η δεύτερη μελέτη χρησιμοποιεί τη θεμελιωμένη θεωρία για να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο το σχεσιακό πλαίσιο και η παρουσία του ερευνητή σε ένα θεραπευτικό κοινοτικό πλαίσιο που βασίζεται στην πίστη επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την ποιότητα των σχέσεων. Η τελευταία μελέτη χρησιμοποιεί μια πρωτότυπη αυτοεθνογραφική μεθοδολογία για να διευρύνει την κατανόηση της σχεσιακής εμπειρίας της θεραπείας στην ψυχική υγεία, συγκρίνοντας και αντιπαραθέτοντας πολλαπλές οπτικές διαφορετικών θεραπευτικών πλαισίων. Το άρθρο καταλήγει αναγνωρίζοντας ότι η έκφραση και η εμπερίεξη του συναισθήματος σε ένα συνεκτικό περιβάλλον, η αίσθηση του «ανήκειν» και η ελπίδα, και η ρευστή ιεραρχία των σχεσιακών δομών αποτελούν βασικές όψεις της επίδρασης που μπορεί να έχει το σχεσιακό πλαίσιο.