![Sample our Behavioral Sciences journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/110801/TOC-Subject-Sample-2021-Behavioral-Sciences.jpg"})
ABSTRACT
In the following essay I will propose the oral Deleuze. Something to be added to Deleuze’s written works; a kind of laboratory centred on his never-ending process of thinking. Deleuze, in his lectures and conferences, used to talk about his work-in-progress writings and essays. The first part of this paper deals with the reversal of the idea of subject and how such a reversal is connected to the idea of power and sexuality. In the second part of the essay, I open up a space created by consideration of two oral terms used in some lessons at Vincennes, particularly: ‘Objectile’ and ‘Superject’. I hope that the intertextuality between the four aspects – orality, faciality, sexuality and perspectivism – will appear as clear as possible. Nonetheless, this essay requires a certain effort by the reader and some premises I will list in the introduction. Shakespeare’s Macbeth and Saint Teresa of Avila (the devil and the holy water) will be two cases I will analyze to apply Deleuze’s ideas to literature and life.
ABSTRAKT
Zusammenfassung: Dieser Artikel untersucht die Anwendbarkeit der radikalen politischen Philosophie von Deleuze und Guattari auf die zeitgenössische Psychotherapie in England. Ausgehend von meiner Erfahrung als männlicher Psychotherapeut in der Arbeit mit Überlebenden und Opfern von Traumata, kritisiere ich zunächst psychotherapeutische Ansätze, die die gesellschaftliche Produktion von emotionalem Stress desavouieren. Dazu greife ich auf die Fluchtlinie von Deleuze und Guattari aus dem von Freud identifizierten patriarchalischen ödipalen Regulationssystem zurück. Dann überlege ich, wie Deleuze und Guattari Gefahr laufen, ein weiteres Absolutes zu postulieren, eine Zweiheit zwischen produktivem Verlangen und patriarchalischer Macht. Als nächstes versuche ich, indem ich mich auf Ettingers Arbeit zur Geburtshäufigkeit stütze, eine Theorie zu skizzieren, die männliche Psychotherapeuten dabei unterstützen kann, einen Raum zu halten, ohne sich Weiblichkeit anzueignen. Ettinger betrachtet den Vergangenheits-Ort für männliche und weibliche Subjekte und einen Zukunfts-Ort für weibliche Subjekte ausschließlich durch unterschiedliche Relationen bezüglich der Geburt zugänglich. Ich schlage vor, dass dieser Weg viele Möglichkeiten beim Eintritt in soziale Signifikantennetzwerke eröffnen kann und mit der Queer-Theorie kompatibel ist, während die weibliche Differenz erhalten bleibt. Abschließend überlege ich, wie der männliche Psychotherapeut seine eigenen phallischen Grenzen überwinden kann. Diese neue Perspektive betrachtet den therapeutischen Raum als einen sozial produzierten Ort der Unterstützung, der auf das subversive Potenzial psychischer Störungen zugreift.
RESUMEN
En el siguiente ensayo propongo, a lo dicho por Deleuze, algo que se podría añadir a sus obras; una especie de laboratorio centrado en su interminable proceso de pensamiento. Deleuze, en sus lecturas y conferencias, solía hablar del progreso de su trabajo con los ensayos. La primera parte de este trabajo trata de la implicación de la idea de sujeto y cómo tal aplicación está conectada con la idea del poder y la sexualidad. En la segunda parte del ensayo, se abre un espacio creado por la consideración de dos términos orales utilizados en algunas lecciones en Vincennes, particularmente: “Objectile“ y ”Superject”. Espero que la intertextualidad entre los cuatro aspectos -oralidad, facilidad, sexualidad y perspectivismo- aparezca lo más clara posible. No obstante, este ensayo requiere un cierto esfuerzo por parte del lector y algunas premisas que enumeraré en la introducción. Macbeth de Shakespeare y Santa Teresa de Ávila (el diablo y el agua bendita) serán dos casos que analizaré para aplicar las ideas de Deleuze a la literatura y a la vida.
RIASSUNTO
Nel seguente saggio, proporrò uno primo studio su Deleuze orale. Qualcosa che si aggiunge ai lavori scritti dell’autore. Il Deleuze orale è una specie di laboratorio centrato sul suo pensiero infinito. La prima parte del testo lavora sul capovolgimento dell’idea del soggetto e come questo capovolgimento è connesso all’idea di potere e sessualità. Nella seconda parte, si apre uno spazio creato da due termini che Deleuze usa prevalentemente a livello orale “oggettile” e “supergetto”.
ABSTRAIT
Dans cet essai, je proposerai le Deleuze oral. Quelque chose à rajouter à ses écrits; une sorte de laboratoire centré sur son incessante quête intellectuelle. Deleuze, dans ses cours et ses conférences, avait pour habitude de parler des écrits et des essais sur lesquels il travaillait. La première partie de cet article traite du renversement de l’idée de sujet et comment un tel renversement est connecté à l’idée de pouvoir et celle de sexualité. Dans la deuxième partie de l’essai, j’opère une ouverture en me référant à deux termes utilisés oralement lors de certaines leçons à Vincennes et en particulier les termes « Objectile » et « Superjet ». J’espère que l’intertextualité entre les quatre aspects – oralité, facialité, sexualité et perspectivisme – apparaîtra aussi clairement que possible. Néanmoins, cet essai demande un certain effort de la part du lecteur et des postulats que j’énoncerai dans l’introduction. Macbeth de Shakespeare et Sainte Thérèse d’Avila (le diable et l’eau bénite) sont les deux cas analysés en s’inspirant des idées de Deleuze sur la littérature et la vie.
ΠΕΡΊΛΗΨΗ
Στο ακόλουθο δοκίμιο θα προτείνω τον προφορικό Deleuze. Κάτι που πρέπει να προστεθεί στο συγγραφικό έργο του Deleuze, ένα είδος εργαστηρίου με επίκεντρο την ατελείωτη διαδικασία σκέψης του. Ο Deleuze, στις διαλέξεις και τα συνέδρια, συνήθιζε να μιλά για τα εν εξελίξει γραπτά και δοκίμια του. Το πρώτο μέρος αυτής της εργασίας ασχολείται με την αναστροφή της ιδέας του υποκειμένου και πώς μια τέτοια αντιστροφή συνδέεται με την ιδέα της δύναμης και της σεξουαλικότητας. Στο δεύτερο μέρος του δοκίμιου, ανοίγω ένα χώρο που δημιουργήθηκε με την εξέταση δύο προφορικών όρων που χρησιμοποιήθηκαν σε ορισμένα μαθήματα στο Βενσέν, ιδιαίτερα: «διαρκώς μεταβλητό κι εξελισσόμενο αντικειμενο» και «Υπερ-κείμενος». Ελπίζω ότι η διακειμενικότητα μεταξύ των τεσσάρων στοιχείων - στοματικότητα, προσωπότητα, σεξουαλικότητα και προοπτικισμός - θα εμφανιστεί όσο το δυνατόν σαφέστερη. Παρ ‘όλα αυτά, αυτό το δοκίμιο απαιτεί προσπάθεια από τον αναγνώστη και κατανόηση κάποιων βασικών αρχών στις οποίες θα αναφερθώ στην εισαγωγή. O Μάκβεθ του Σαίξπηρ και η Αγία Τερέζα της Άβιλα (ο διάβολος και το ιερό νερό) θα είναι δύο περιπτώσεις που θα αναλύσω για να εφαρμόσω τις ιδέες του Deleuze στη λογοτεχνία και τη ζωή.
SCHLÜSSELWÖRTER:
PALABRAS CLAVE:
PAROLE CHIAVE:
Disclosure statement
No potential conflict of interest was reported by the author(s).
Notes
1. Translation into four languages (Italian, German, Japanese and French), edited under the direction of the Italian philosopher Giorgio Colli and the Italian philologist Mazzino Montinari (Nietzsche, Citation1972).
2. The plea for saving the oral legacy of Deleuze – his lessons at Vincennes and Saint Denis, his conferences, interviews, even oral exegeses – is a plea on behalf of those who enjoy the oral Deleuze and his oral critical apparatus, with the aim of making an effort to collect and include, in a more secure place, all the oral legacy of Deleuze, Guattari, and others authors that, directly or indirectly, have been working on his ideas during the last, more or less, 50/60 years.
3. There is no space here to analyze Lacan’s position on women. The formula is ‘woman does not completely exist’, which means that woman, to enter into the Symbolic Order, has to ‘take a second turn’; at the same time, this also means that women do not exist as a category, they live within singularity.
Additional information
Notes on contributors
Pietro Barbetta
Pietro Barbetta Director of the Milan Center of Family Therapy, Professor at the Department of Human and Social Sciences University of Bergamo.