![Sample our Behavioral Sciences journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/110801/TOC-Subject-Sample-2021-Behavioral-Sciences.jpg"})
ABSTRACT
Models of counselling and psychotherapy indicated for diagnoses of depression include brief, goal-oriented interventions such as Cognitive Behavioural Therapy (CBT) or Interpersonal Psychotherapy (IPT), and are favoured by state funded mental health services. Whilst effective in addressing low mood these modalities provide little scope to consider the effect of structural and social inequalities that contribute to the known determinants of poor mental health, which have been exacerbated as a result of Covid-19. Using a fictional case study, this article seeks to explore the impact of oppressive, gendered, societal discourse on Simone’s mental wellbeing during the Covid-19 outbreak. Using Narrative Therapy Principles, this article considers how Simone might use this therapeutic framework to reframe and re-author her experience, asking the question ‘what’s happened to me?’ instead of ‘what’s wrong with me?’ With the psychosocial legacy of Covid-19 predicted to be far reaching, opportunities exist for providers of counselling and psychotherapy to review the availability of therapeutic modalities that acknowledge the role and impact of social inequality and oppression on the lives of our clients.
ABSTRAKT
Beratungs- und Psychotherapiemodelle, die für die Diagnose einer Depression indiziert sind, umfassen kurze, zielorientierte Interventionen wie kognitive Verhaltenstherapie (CBT) oder interpersonelle Psychotherapie (IPT) und werden von staatlich finanzierten psychosozialen Diensten bevorzugt. Obwohl diese Modalitäten bei der Bekämpfung von Stimmungstiefs wirksam sind, bieten sie wenig Spielraum, um die Auswirkungen struktureller und sozialer Ungleichheiten zu berücksichtigen, die zu den bekannten Determinanten einer schlechten psychischen Gesundheit beitragen, die infolge von Covid-19 verschärft wurden. Anhand einer fiktiven Fallstudie versucht dieser Artikel, die Auswirkungen des repressiven, geschlechtsspezifischen, gesellschaftlichen Diskurses auf Simones psychisches Wohlbefinden während des Ausbruchs von Covid-19 zu untersuchen. Unter Verwendung der Prinzipien der Narrativen Therapie untersucht dieser Artikel, wie Simone diesen therapeutischen Rahmen nutzen könnte, um ihre Erfahrung neu zu formulieren und neu zu schreiben, indem sie die Frage stellt: “Was ist mit mir passiert?” anstelle von “Was ist los mit mir?” 19 voraussichtlich weitreichend sein wird, gibt es Möglichkeiten für Anbieter von Beratung und Psychotherapie, die Verfügbarkeit von therapeutischen Modalitäten zu überprüfen, die die Rolle und Auswirkung sozialer Ungleichheit und Unterdrückung auf das Leben unserer Klienten anerkennen.
RESUMEN
Los modelos de asesoramiento y psicoterapia indicados para el diagnóstico de la depresión incluyen intervenciones breves, orientadas a objetivos tales como la terapia cognitivo-conductual (TCC) o la psicoterapia interpersonal (IPT), y son favorecidos por los servicios de salud mental financiados por el estado. Si bien son efectivas para abordar el bajo estado de ánimo, estas modalidades brindan poco margen para considerar el efecto de las desigualdades estructurales y sociales que contribuyen a los determinantes conocidos de la mala salud mental, que se han exacerbado como resultado de Covid-19. Utilizando un estudio de caso ficticio, este artículo busca explorar el impacto del discurso opresivo, de género y social en el bienestar mental de Simone durante el brote de Covid-19. Usando los Principios de Terapia Narrativa, este artículo considera cómo Simone podría usar este marco terapéutico para replantear y reescribir su experiencia, haciendo la pregunta ‘¿qué me ha pasado?’ en lugar de ‘¿qué me pasa?’ Dado que se prevé que el legado psicosocial de Covid-19 sea de gran alcance, existen oportunidades para que los proveedores de asesoramiento y psicoterapia revisen la disponibilidad de modalidades terapéuticas que reconozcan el papel y el impacto de la desigualdad social y la opresión en la vida de nuestros clientes.
RIASSUNTO
I modelli di counseling e psicoterapia indicati a clienti con diagnosi di depressione includono interventi brevi e orientati agli obiettivi come la terapia cognitivo- comportamentale (CBT) o la psicoterapia interpersonale (IPT) e sono favoriti dai servizi di salute mentale finanziati dallo stato. Sebbene efficaci nell’affrontare l’umore depresso, queste modalità offrono poco spazio per prendere in considerazione l’effetto delle disuguaglianze strutturali e sociali che contribuiscono ai noti determinanti della cattiva salute mentale, che sono stati esacerbati a causa del Covid-19. Utilizzando un caso di studio fittizio, questo articolo cerca di esplorare l’impatto del discorso oppressivo, di genere e sociale sul benessere mentale di Simone durante l’epidemia di Covid-19. Utilizzando i principi della Terapia Narrativa, questo articolo considera come Simone potrebbe usare questo quadro terapeutico per riformulare e ri-scrivere la sua esperienza, ponendo la domanda ‘Cosa mi è successo?’ invece di ‘Cosa c’è di sbagliato in me?’ Con la previsione di vasta portata dell’eredità psicosociale del Covid-19, emergono delle opportunità per i fornitori di percorsi di counseling e psicoterapia di riesaminare la disponibilità di modalità terapeutiche che riconoscano il ruolo e l’impatto della disuguaglianza sociale e dell’oppressione sulla vita dei nostri clienti.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα ενδεδειγμένα μοντέλα συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας για διαγνώσεις κατάθλιψης περιλαμβάνουν σύντομες, στοχευμένες παρεμβάσεις, όπως η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT) ή η Διαπροσωπική Ψυχοθεραπεία (IPT), και προτιμούνται από υπηρεσίες ψυχικής υγείας που χρηματοδοτούνται από το κράτος. Αν και είναι αποτελεσματικές για την αντιμετώπιση της μειωμένης διάθεσης, αυτές οι μέθοδοι παρέχουν μικρό περιθώριο εξέτασης της επίδρασης των δομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που συμβάλλουν στους γνωστούς καθοριστικούς παράγοντες της κακής ψυχικής υγείας, οι οποίοι έχουν επιδεινωθεί ως αποτέλεσμα του Covid-19. Χρησιμοποιώντας μια φανταστική μελέτη περίπτωσης, αυτό το άρθρο επιδιώκει να διερευνήσει το αντίκτυπο του καταπιεστικού, έμφυλου, κοινωνικού λόγου στην ψυχική ευημερία της Simone κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Χρησιμοποιώντας τις Αρχές Αφηγηματικής Θεραπείας, αυτό το άρθρο εξετάζει πώς η Simone θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτό το θεραπευτικό πλαίσιο για να επαναπροσδιορίσει και να ξαναγράψει την εμπειρία της, θέτοντας την ερώτηση «τι μου συνέβη;» αντί για «τι πάει λάθος με εμένα;». Καθώς η ψυχοκοινωνική κληρονομιά του Covid-19 προβλέπεται να είναι εκτεταμένη, είναι ευκαιρία για τους παρόχους συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας να επανεξετάσουν τη διαθεσιμότητα θεραπευτικών τρόπων που αναγνωρίζουν το ρόλο και τον αντίκτυπο της κοινωνικής ανισότητας και καταπίεσης στις ζωές των πελατών μας.
Disclosure Statement
No potential conflict of interest was reported by the author(s).
Additional information
Funding
Notes on contributors
Ashley Morgan
Ashley Morgan is a Registered Nurse (mental health) and works on a specialised rehabilitation unit for people experiencing long-term mental health problems and complex trauma in Dublin, Ireland. Ashley is also completing the MSc Humanistic and Integrative Counselling and Psychotherapy at Turning Point Institute in Dublin, and is undertaking clinical placement at the Elmwood Centre for Counselling and Psychotherapy. Ashley has extensive experience in the design and delivery of welfare rights information and advice services in the UK and Ireland and takes a non-pathologising, trauma-informed approach to working with people in distress. Current research interests include the lived experience of migrant mental health during the Covid-19 pandemic, and an exploration into whether counselling and psychotherapy rooms are safe spaces for survivors of psychiatry.