Outreach social work: from managing access to practices of accessibility

ABSTRACT

A recurring feature of outreach work is that outreach tries to reach people who are left without care and not effectively reached by existing services. In this article, we discuss the importance of outreach practices in the context of changes in society. We suggest that the pressure on the managing of access to social services is increasing along with the demand to avoid an unnecessary inflow, and make a distinction between a residual and structural approach to social work and social service delivery. In a residual approach, outreach social work can be seen as a strategy to manage access or as a strategy to link clients with appropriate services. In this sense, they ensure that people meet predefined criteria of social services. From a structural approach, however, the focus lies on how practices possibly contribute to the realization of human dignity in social interactions and might lead to a socio-political analysis of those situations in which social work intervenes. On a conceptual level, outreach practices thus appear as practices of accessibility. From this perspective, existing problem constructions and dynamics of inclusion and exclusion in social services but also more broadly in society might be questioned and ultimately changed.

SAMENVATTING

Een terugkerend kenmerk van outreachend werken is dat het mensen probeert te bereiken die door de bestaande hulp- en dienstverlening niet geholpen of bereikt worden. In dit artikel stellen we de betekenis van outreachende praktijken in het sociaal werk ter discussie in het licht van maatschappelijke veranderingen. We stellen dat de druk op het managen van de toegang naar sociale diensten toeneemt samen met de vraag om onnodige instroom te vermijden, en maken een onderscheid tussen een residuele en structurele benadering van het sociaal werk en maatschappelijke dienstverlening. Outreachend werken kan vanuit een residuele benadering gezien worden als een manier om de toegang te bewaken, gericht op het verbinden van de zogenaamd ‘juiste’ clienten aan de juiste diensten, maar ook zorgen dat mensen voldoen aan voorafgedefinieerde criteria van sociale dienstverlening. Vanuit een structurele benadering gaat de aandacht naar de wijze waarop praktijken een bijdrage kunnen leveren aan de realisatie van menselijke waardigheid in sociale interacties en kunnen leiden tot een sociaal politieke analyse van die situaties waarin sociaal werk tussenkomt. Conceptueel verschijnen outreachende praktijken daarmee als toegankelijkheidspraktijken. Daarmee kunnen ook de bestaande probleemdefiniëringen van waaruit een aanbod vorm gegeven wordt en de daarmee gepaard gaande dynamieken van in-en uitsluiting in sociale dienstverlening maar ook ruimer in de samenleving in vraag gesteld en veranderd worden.

KEYWORDS:

• Right to social welfare
• access
• accessibility
• outreach social work
• structural perspective

TREFWOORDEN:

• Recht op maatschappelijke dienstverlening
• toegang
• toegankelijkheid
• outreachend werken
• structureel perspectief

Disclosure statement

No potential conflict of interest was reported by the authors.

Notes on contributors

Hans Grymonprez is lecturer social work at the University of Applied Science AP Hogeschool Antwerp (Belgium) and as Ph.D. student attached to the Department of Social Work and Social Pedagogy of Ghent University. Previously he was advocacy worker in Flemish youth work, team coach in a residential youth care facility and mobile social worker in a general welfare work practice.

Rudi Roose is professor in social work affiliated to the Department of Social Work and Social Pedagogy at Ghent University (Belgium).

Griet Roets is professor in social work affiliated to the Department of Social Work and Social Pedagogy at Ghent University (Belgium).